Architect Carel Weeber (1937) was jaren lang een van de meest gezichtsbepalende en spraakmakende architecten van Rotterdam. Hij maakt naam met het woningcomplex De Peperklip in Rotterdam-Zuid en het inmiddels afgebroken Zwarte Madonna in Den Haag. Kolossale woningbouwblokken, als reactie op de Nederlandse ’truttigheid’. Hij richt twee architectenbureaus op HWST met o.a. Jan Hoogstad en de Architecten Cie met o.a. Frits van Dongen en Pi de Bruijn. Weeber zelf beschouwt gevangenis de Schie als zijn beste Rotterdamse creatie.
Carel Weeber
Carlos Jose Maria Weeber
Geboren: Nijmegen 03-12-1937
Carlos Jose Maria Weeber wordt in Nijmegen geboren, maar groeit op de Antillen op. In 1955 veranderd hij na zijn terugkeer in Nederland zijn naam in Carel. Tussen 1955 en 1964 studeert hij architectuur aan de Technische Hogeschool in Delft. Hij werkt tijdens zijn studie enige tijd bij Groosman en is student-assistent boetseren
Jonge architect
Van 1964 tot .. woonde hij op … in Rotterdam. In 1966 wint hij de Prix de Rome, de belangrijkste prijs voor jonge architecten. Hij werkt vervolgens met Van den Broek en Bakema aan het Expopaviljoen voor Osaka (1969-1970). Van 1970 tot 2003 was hij hoogleraar aan de faculteit Bouwkunde van de TU Delft.
Wonen en werken in Rotterdam
In 1977 start Weeber een maatschap HWST met Jan Hoogstad, Aat van Tilburg en Wim Schulze in Rotterdam. Hij woont zelf vanaf 1980 in zijn zelf ontworpen woning (woonhuis Weeber) aan Sweelincklaan in Hillegersberg. In korte tijd ontwerpt hij een groot aantal woningbouwprojecten in Rotterdam: woningbouw Voorhaven in Delfshaven, Slaak, Oostzeedijk, woningbouw aan de Tolhuislaan op Katendrecht, woongebouw aan het Vasteland en het woongebouw Pompenburg. Regelmatig komt hij in aanvaring met welstand en bewonersgroepen.
Grootschalige woningbouw
Weeber is een fel tegenstander van de zogeheten ‘Nieuwe truttigheid’ in de Nederlandse architectuur: de kleinschalige woningbouw van het einde van de jaren zeventig, met zijn hofjes en woonerven. Als tegenreactie ontwerpt hij enkele kolossale neo-rationalistische gebouwen. De Peperklip (1979-1982) is één van de meest bekende en misschien wel beruchte woningbouwprojecten van Rotterdam. Het gebouw markeert het einde van de kleinschaligheid of kneuterigheid in de Nederlandse architectuur. Ook in Den Haag (de Zwarte Madonna 1985) en in Amsterdam (Venserpolder 1982) zet Weeber een rigoureus grootschalig woningbouwcomplex neer. Hij brengt daarmee weer monumentaliteit in het stadsbeeld.
De Architecten Cie
In 1988 vormt Weeber met Frits van Dongen, Pi de Bruijn en Jan-Dirk Peereboom Voller de Architekten Cie. Zijn rationele architectuur krijgt een onverwachte neoclassicistische impuls. In 1998 trekt hij zich terug uit het bureau.
In 2005 keert hij, 50 jaar na zijn komst in Nederland, terug naar Curaçao, waar hij een huis voor zichzelf heeft ontworpen. In 2016 verhuist Weeber naar België. Met Sofia Saavedra Bruno heeft hij een architectenbureau: CASArchitects.
Carel Weeber is Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Hij won diverse prijzen zoals de Prix de Rome (1966), de Nationale Staalprijs (1986) voor de metrostations in Spijkenisse en in 2006 ontving hij de Rotterdam-Maaskantprijs.
